مدل یابی روابط توانمندسازی روان شناختی، معنویت در کار و امنیت روانی پرستاران

مقدمه: در مشاغل مرتبط با حوزه های سلامت و بهداشتی - درمانی، منابع فشار روانی فراوانی وجود دارد و به تبع آن، پرستاران فشارهای روانی زیادی را تجربه می نمایند. شناسایی متغیرهای مؤثر بر امنیت روانی پرستاران می تواند گامی در جهت ارتقای امنیت روانی و کاهش فشارهای روانی پرستاران گردد. هدف: هدف از این پژوهش مطالعه روابط بین توانمندسازی روان شناختی، معنویت در کار و امنیت روانی در میان پرستاران بیمارستان های دولتی شهر سنندج بوده است. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. که در سال 1392 اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر سنندج (410 نفر) بود که با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده، 148 آزمودنی به عنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه توانمندسازی روان شناختی (وتن و کمرون: 1998)، معنویت در کار (میلیمان و همکاران: 2003) و امنیت روانی (ادمونسون: 1993) بود که روایی آن ها با استناد به دیدگاه صاحب نظران و پایایی آن ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب با ضریب آلفای 940/0، 92/0، و 88/0 مورد تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون، و روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نشان داد که توانمندسازی پرستاران در سطح مطلوب، معنویت در کار در سطح متوسط و امنیت روانی آن ها در سطح پایینی بود. بین توانمندسازی روان شناختی، معنویت در کار و امنیت روانی، روابط مثبت و معنی داری وجود داشت. یافته ها همچنین نشان داد که توانمندسازی روان شناختی نقش معنی داری در پیش بینی امنیت روانی پرستاران داشت. نهایتاً نیز مشخص شد که معنویت در کار می تواند نقش میانجی را در افزیش رابطه توانمندسازی روان شناختی و امنیت روانی ایفا نماید.. نتیجه گیری: مدیران بیمارستان ها می توانند با کاربست برنامه های توانمندسازی کارکنان و فراهم آوردن محیط های کاری مملو از اخلاق و معنویت زمینه های ارتقای امنیت روانی پرستاران را فراهم آورند